Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli jako drugie z kolei dziecko Juliusza i Marianny z Dąbrowskich. Pierwsze nauki Rajmund pobiera w domu, gdyż nie było wtedy szkół polskich, a rodzice nie chcieli posyłać dzieci do szkół rosyjskich. Od najmłodszych lat Rajmund wyróżnia się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej. Gdy ma ok. 12 lat będąc w kościele w Pabianicach, prosi Maryję, aby mu odpowiedziała kim będzie. Jak opowiada później mamie, Matka Boża pokazała mu dwie korony: białą i czerwoną, i zapytała czy je chce. "Biała miała oznaczać, że wytrwam w czystości, a czerwona, że będę męczennikiem. Odpowiedziałem, że chcę."
W 1907 r. razem ze starszym bratem Franciszkiem podejmuje naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, gdzie obaj w 1910 r. wstępują do zakonu. W zakonie przyjmuje imię Maksymilian. W 1912 r. zostaje wysłany na studia do Rzymu, gdzie 1 listopada 1914 r. składa śluby wieczyste. W 1915 r. uzyskuje doktorat z filozofii na "Gregorianum". W 1917 roku wraz z kolegami zakłada stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej. W Rzymie przyjmuje też święcenia kapłańskie 28.04.1918 r. Pod koniec pobytu w "Wiecznym Mieście" /1919 r./ broni doktorat z teologii na wydziale ojców franciszkanów. Tego samego roku wraca do Polski.
Po krótkim epizodzie wykładowcy w seminarium ojców franciszkanów w Krakowie, poświęca się szerzeniu idei Rycerstwa Niepokalanej, najpierw w środowisku zakonnym a od 1920 r. także wśród świeckich. W tym celu od stycznia 1922 r. zaczyna wydawać miesięcznik "Rycerz Niepokalanej" początkowo w Krakowie a następnie w Grodnie.
Kolejny etap w życiu Świętego rozpoczyna się w 1927 roku, kiedy wraz z kilkoma towarzyszami przybywa do Teresina, gdzie książę Jan Drucki-Lubecki ofiarowuje zakonowi pięć morgów pola. Ojciec Kolbe zjawia się w późniejszym Niepokalanowie 6 sierpnia 1927 r. Początkowo wraz z braćmi uczęszcza na Msze Święte do kościoła parafialnego w Pawłowicach, a następnie od 21.11.1927 r. w wybudowanej dzięki pomocy okolicznej ludności drewnianej kaplicy. W tym czasie O. Kolbe jadąc pociągiem relacji Warszawa - Łowicz wysiada na stacji Boża Wola zainteresowany jej nazwą. Idąc w kierunku szosy poznańskiej zatrzymuje się w miejscu, gdzie obecnie stoi kościół w Bramkach, chcąc zakupić działkę pod nową świątynię. I choć właściciele odmawiają mu sprzedaży to ma powiedzieć - " I tak tu stanie kościół".
Kiedy dzieło w Niepokalanowie dochodzi do pełni rozwoju, za zgodą przełożonych Ojciec Maksymilian w towarzystwie czterech braci zakonnych udaje się do Japonii /26.02.1930 r./, gdzie w Nagasaki zakłada nowy dom i drukarnię. W roku 1936 opuszcza japoński Niepokalanów i wraca do Polski, gdzie zostaje wybrany przełożonym polskiego Niepokalanowa, który staje się największym klasztorem katolickim na świecie.
W chwili wybuchu II-ej Wojny Światowej klasztor liczy 700 zakonników i kandydatów. Wojna zatrzymuje działalność klasztoru. Dnia 19.09.1939 r. Niemcy aresztują O. Maksymiliana wraz z 40 współbraćmi, ale po pewnym czasie zostaje zwolniony.
Kolejne aresztowanie ma miejsce dnia 17.02.1941 r. i po przesłuchaniach na Pawiaku w maju 1941 r. zostaje przewieziony do Oświęcimia, gdzie staje się numerem 16670. Po ucieczce więźniów z obozu podczas selekcji, ofiarowuje się dobrowolnie na śmierć głodową za współwięźnia, ojca rodziny - Franciszka Gajowniczka. Umiera dobity zastrzykiem trucizny 18.08.1941r.
Rzymsko-Katolicka Parafia Św. Maksymiliana Kolbego w Bramkach
Bramki, ul. Kościelna 7, 05-870 Błonie
tel. 0-22 725-60-49